Beste Rien Stout scholierenveldloop-enthousiastelingen:
Gisteren was ik wederom als toeschouwer aanwezig bij de scholierenveldloop, vernoemd naar mijn vader Rien Stout. En weer onder de indruk van het enthousiasme van de deelnemers.
Wat mij echter elk jaar vooral opvalt is de inzet die al de vrijwilligers tonen, van “hazen”, starters, finish-comité, kantine-dienst (kraam buiten) tot het secretariaat. Ik heb een aantal van jullie gesproken. En dan met name diegenen die ik nog van vroeger ken en die dus nog steeds (en geloof mij, dat is inmiddels ook al weer een beste tijd) actief zijn binnen de vereniging. Hoedje af! Ook weet ik wat er aan organisatie aan vooraf gaat en waar velen van jullie een tijd mee bezig moeten zijn geweest. Dit herken ik uiteraard: mijn vader zette maandenlang het huis op zijn kop, overal lagen startnummers en inschrijflijsten, statistische gegevens, noem maar op. Ben benieuwd of het bij deze vrijwilligers de voorgaande maanden ook zo is geweest (en wat hun gezin daar van vond)?
Mooi is dat het stokje is overgepakt, inmiddels ook door mensen die mijn vader niet eens hebben gekend. Dat stelt ook gerust en waarborgt nog een hele lange voortzetting van dit prachtige evenement. Het is gelukkig niet afhankelijk van een paar individuen. Ik zeg dit met nadruk, omdat mijn vader, toen hij de organisatie had overgedragen, maar moeilijk, zoals met veel zaken, het “los” kon laten. Met zijn allen bewijzen jullie dat het ook zonder hem, maar wel in de “geest van”, kan.
Dank jullie wel, ik hoop dat dit evenement nog lang zal worden georganiseerd!
Mede namens de rest van de familie,
Marien Stout